Басаногім яшчэ хлапчуком
Бег вясну сустракаць каля весьніц,
Зь нецярпеньнем чакаў я шпакоў,
Каб на ліпе ім “домік” павесіць.
Прыляталі ў мой сад малады
Белахвостыя ранкам сарокі,
Вывучаў я іх мову тады –
Вывучаў сьвет адносін шырокі.
І ад радасьці проста дурэў,
Калі ўсё ажывала жывое…
Палюбіў песьні птушак і дрэў,
Што й нашу я ў душы як сьвятое.
Пастарэў вось – вярнуўся к вадзе,
Пасяліўся, як ліс, ля затокі…
Ў пераменлівай плыні падзей
Сквапна п’ю далягляд сінявокі.
|
|
